Hoe vaak duw je een emotie weg door te eten, te verdoven of te negeren?

Wat als je emoties zich vastzetten als nekpijn, hoofdpijn of uitputting?

Over de 90 seconden-regel, je zenuwstelsel en waarom je lichaam soms voor je voelt.

Je kent het vast wel.
Dat moment waarop je “gewoon even doorgaat”, terwijl je eigenlijk zou willen huilen.
Of waarop je je gevoelens wegduwt met een chocoladereep, een scroll op je telefoon, of een extra taak op je to-dolijst.

We doen het allemaal.

Maar wat als die gevoelens niet zomaar verdwijnen?
Wat als ze blijven hangen – in de stilte, in de nacht, of… in je lichaam?

---

Je lichaam als opslagplek van emoties

Misschien herken je het:

• Dat sluimerende gevoel van vermoeidheid dat maar niet overgaat

• Spanning in je nek, rug of schouders

• Hoofdpijn zonder duidelijke reden

• Een beklemmend gevoel in je borst

• Moeite met ademhalen of ontspannen

• Hormonale disbalans

• Of gewoon: onrust die je nergens kan plaatsen

Soms zoeken we naar logische verklaringen: te weinig slaap, te veel stress, drukke dagen.
Maar wat als je klachten voortkomen uit iets wat je nooit helemaal hebt gevoeld?
Wat als je lichaam emoties draagt die jij allang vergeten bent?

---

De 90 seconden-regel

Volgens sommige neurowetenschappers ebben emoties van nature weg binnen ongeveer 90 seconden – mits je ze volledig durft toe te laten.

👉 Maar hoe vaak geef jij jezelf echt 90 seconden om te voelen?
👉 Hoe vaak adem je door een emotie heen, in plaats van eromheen?

Als je zoals de meeste mensen bent, gebeurt dat zelden.
En dat is niet omdat je zwak bent.
Het is omdat voelen ruimte vraagt. Veiligheid. En soms ook: lef.

---

Wat gebeurt er als je emoties niet toelaat?

Wanneer je emoties herhaaldelijk wegduwt – uit gewoonte, bescherming of omdat het simpelweg niet veilig voelde – dan neemt je lichaam het over.

Je zenuwstelsel slaat de signalen op.
Je spieren spannen zich.
Je systeem blijft alert.

Je lichaam wordt als het ware een opslagplek voor onverwerkte emoties.
En als je die gevoelens te lang parkeert, komen ze terug – niet in woorden, maar in klachten.

Wat jij toen niet kon voelen,
gaat je lijf nu proberen te vertellen.

---

Het is geen zwakte. Het is een signaal.

Als je dit herkent, weet dan:
Je bent niet kapot.
Je lichaam is niet je vijand.

Het is juist ongelofelijk wijs.
Het zegt: “Er is iets wat eindelijk gevoeld mag worden.”

🌿 Misschien iets wat je al jaren meedraagt.
🌿 Iets wat je toen niet kon dragen, maar nu – stap voor stap – wél.
🌿 Iets wat misschien maar 90 seconden nodig had om los te laten.

---

Voelen in zachtheid

Voelen hoeft niet heftig te zijn.
Je hoeft niet overspoeld te worden.

Voelen kan ook zijn:

• Eén diepe ademhaling nemen

• Je hand op je hart leggen en zeggen: “Ik ben er.”

• Een traan laten stromen zonder meteen te willen fixen

• Een veilige plek zoeken waar je écht mag zakken

Misschien is het tijd om niet meer om je gevoel heen te ademen…
Maar er doorheen.
Zacht. Aandachtig. Adem voor adem.

En nu?

Misschien voel je iets in je lijf terwijl je dit leest.
Misschien herken je jezelf in deze woorden.
Of misschien is dit precies wat je vandaag mocht horen.

Laat dat ook maar toe.
Want wat je lichaam onthoudt,
mag jij – stukje bij beetje – weer loslaten.

Wil je hier dieper mee aan de slag?
In mijn sessies, cirkels en Vertraag-dagen begeleid ik vrouwen die voelen dat er iets vastzit – fysiek, emotioneel, energetisch – en verlangen naar rust, ruimte en zachtheid.

Stuur me gerust een berichtje of ontdek mijn aanbod op www.powersenses,be.
Of laat een berichtje achter als dit artikel iets in jou raakt.